دریاچه تیتیکاکا، منزلگاه جزیره های معلق شگفت انگیز در آمریکای جنوبی
به گزارش زرین گراف، دریاچه تیتیکاکا بستری برای جزیره هایی شده که مردمانی از نژاد یوروس با دست خود آن ها را ساخته اند. برای آشنایی بیشتر با این مقصدهای گردشگری نو با خبرنگاران همراه باشید.
دریاچه تیتیکاکا در مرز بین دو کشور پرو و بولیوی قرار گرفته است. سطح آب این دریاچه 3811 متر بالای سطح دریا است که همین موجب شده تا بلندترین دریاچه تجاری در جهان باشد. بعلاوه با توجه به حجم زیاد آب، این دریاچه بزرگ ترین دریاچه آمریکای جنوبی به شمار می رود.
تیتیکاکا به خاطر وجود مردمانی که اوروس یا یوروس (Uros) نامیده می شوند (قدمت آن ها به پیش از اینکاها می رسد) معروف است. این مردم بر جزیره هایی مصنوعی که از نی های شناور به نام توتورا (totora) ساخته شده اند زندگی می نمایند و امروزه به مهم ترین مقصد گردشگری پرو تبدیل شده اند.
در اصل این جزیره ها به دلایل دفاعی و امنیتی ساخته شدند تا در صورت بروز خطر بتوان آن ها را به راحتی حرکت داد.
بزرگ ترین جزیره دارای یک برج نگهبانی است که آن هم از همان نی های مخصوص ساخته شده است.
توتورا نوعی لوئی (لوئی نوعی گیاه تک لپه ای است) است که تنها در این دریاچه می روید. ریشه ضخیم این گیاه قسمت بالای جزیره را تشکیل می دهد که زود پوسیده می گردد و هرچند وقت یکبار باید جایگزین گردد. این جزیره ها که برحسب احتیاج بر تعداد آن ها می افزایند، دارای میزان های متفاوتی هستند.
سطح جزیره ها پر از پستی بلندی و نازک است و راه رفتن روی آن به گونه ای است که انگار در حال راه رفتن روی تشک آبی هستید. ممکن است شخصی ناآشنا متوجه قسمت نازک نگردد و با قدم نهادن بر آن داخل آب های سرد دریاچه بی افتد.
این نی ها رژیم غذایی و داروی این قوم را مهیا می نمایند. زمانی که نی را بیرون می کشند، قسمت سفید پایینی را به خاطر داشتن ید استفاده می نمایند. زمانی که شخصی دچار درد باشد نی ها را دور قسمتی که درد دارد می پیچند تا آن را به خود جذب کند. بعلاوه اگر هوای گرم باشد قسمت سفید نی را به دو قسمت تقسیم نموده و روی پیشانی می گذارند. از گل این نی ها چای درست می نمایند.
خانم ها برای آشپزی اجاق ها را بر روی سنگ هایی که به شکل تپه درآورده اند قرار می دهند.
این جزیره های معلق که منزلگاه 2000 یوروس هستند در خلیج پونو (Puno) (پونو شهری است در پرو) محافظت می شوند. این مردمان از راه ماهیگیری (مصارف شخصی و فروش در شهر)، بافندگی و امروزه از گردشگری زندگی می گذرانند.
یوروس ها بعلاوه به شکار مرغ های دریایی، اردک و فلامینگو می پردازند و گله هایشان را در ساحل های کوچک به چرا می برند.
سالم نگه داشتن جزیره ها مراقبت های خاص خود را می طلبد و از آن جایی که یوروس ها اخیرا بسیار درگیر گردشگران شده اند وقت کم تری برای محافظت و مراقبت دارند، بنابراین کار اهالی در نگه داشتن جزیره ها و گردشگران سخت شده است.
گردشگری فرصت های اقتصادی زیادی را برای یوروس ها فراهم آورده است اما در عین حال سبک زندگی سنتی آن ها را نیز مختل نموده است.