10 فیلم موج نوی سینمای هند که باید ببینید - زرین گراف

برای دیدن تاج محل و مجسمه های بودا، تور هند ارزان ما را تجربه کنید.

از سال 2010 به بعد، به طور معین، موج جدیدی از فیلم ها در بالیوود منتشر شدند، که به کلی معادلات محکم قبلی را بر هم می زدند. اگرچه برای ریشه یابی دقیق این موج نوی ایجاد شده باید به سال ها پیش برگردیم، به زمانی که در سال 1968 شرکت FFC زیر نظر بی. کی. کرانجیا آغاز به کار کرد. کرانجیا در رویه تازه بنیان خود دانشجویان سینما را تشویق می کرد از فضای استودیویی خارج شوند و در محیط طبیعی فیلم های کم هزینه مطابق با واقعیت بسازند.

• بهترین های سینما در سال 2020 از نگاه انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس
• بهترین های سینما در سال 2020 به انتخاب حلقه منتقدان فیلم نیویورک

چند عنصر در فیلم های موج نو هند به چشم می خورد که آن ها را از آن چه بالیوود پیش از این بود متمایز می نماید.

• ورود زنان به صحنه: زنان چه در مقابل دوربین و چه در پشت دوربین به تدریج نقش های اصلی را به دست آوردند. نقش هایی مانند کارگردان، نویسنده و تهیه نماینده که تا پیش از این دوره هرگز به زنان نرسیده بود.
• واقعیت جدید: تا همین اوایل 2000 هم سینمای هند در واقعیت از همان رویه سابق خود، جلوه های نمایشی اغراق شده، پیروی می کرد اما رفته رفته بالیوود خودش را به جامعه ی هند نزدیک کرد و خود را تبدیل به بازتابی از جامعه هند نمود.
• ورود اکشن جدید: سینمای هند سرشار بود و هست از صحنه های زد و خورد و فیلم های اکشن. این صحنه ها در بالیوود پیش از 2010 در بیشتر مواقع به جای احساس هیجان در بیننده احساس تمسخر ایجاد می نمودند. اما با ورود تکنولوژی های جدید و سرمایه گذاری های خارجی مسائل بخش جلوه های ویژه این فیلم ها و صحنه ها حل شدند و با تغییر در سبک شخصیت پردازی ها و داستان گویی ها در این ژانر دیگر این فیلم ها باعث تمسخر نمی شوند.
• ژانرهای نو: بالیوود آغوشش را باز نموده است به روی ژانرهای جدید. چیزی که کمبودش در سینمای ایران به شدت به چشم می خورد. در بالیوود فیلم های ژانر ورزشی، تاریخی، اجتماعی و … بیش از پیش فراوری و روانه بازار شدند.

این موج جدید سینمای هند نه تنها در روبرو با مخاطبان پیروز عمل می نماید بلکه نگاه منتقدان را هم از سر تا سر دنیا به خود جلب می نماید. در لیست زیر نگاهی می اندازیم به ده فیلم برتر موج جدید سینمای هند که اگر مخاطب سینما هستید حتما باید ببینید.

10. پسر خیابان (Gully Boy)

• محصول: 2019
• کارگردان: زویا اختر
• بازیگران: رانویر سینگ، آلیا باهات
• نمره IMDb یه فیلم: 8
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 95٪
• مراد، جوانی از طبقه فرو دست هند که با درگیری های خانوادگی هم دست و پنجه نرم می نماید فرصتی می یابد تا خودش را به علاقه اش، موسیقی رپ، نزدیک کند.

پسر خیابان بسیاری از عناصر موج نو بالیوود را در خود جای می دهد. کارگردان یک زن است، موضوعی که به آن پرداخته می شود، موسیقی رپ، بدیع است و احساس ها درست در مخاطب ایجاد می شوند. اما هنوز در روابط عاشقانه کمی به بالیوود کلاسیک وفادار است و روابط و احساس ها را اغراق شده به تصویر می کشد. با این حال در تصویر، تدوین، موسیقی، طراحی و ترکیب صدا در سطح یک فیلم هالیوودی و حتی بهتر از بسیاری از آن ها عمل می نماید.

9. ظرف ناهار (The Lunchbox)

• محصول: 2013
• کارگردان: ریتش باترا
• بازیگران: عرفان خان، نیمرات کائور
• نمره IMDb به فیلم: 7.8
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 97٪
• با یک اشتیاه ساده ظرف غذایی اشتباه تحویل داده می شود و منجر به ایجاد یک رابطه عاشقانه به وسیله نامه نگاری می شود.

ظرف ناهار نشان دهنده همان آغوش باز بالیوود است. داستانی که پیش از این هرگز شبیه اش در بالیوود امتحان پس نداده است. اما بالیوود که تا پیش از این یک صنعت صرفا پول پرست و به دنبال مخاطب بود حالا اجازه می دهد چنین ریسکی ساخته شود. ریسکی که با پیروزیت هم بر گیشه و هم بر منتقدان پیروز می شود. فیلم توانست در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی جشنواره بفتا هم کاندیدای دریافت جایزه شود.

8. دار و دسته وسیپور (Gangs of Wasseypur)

• محصول: 2012
• کارگردان: آنوراگ کاشیاب
• بازیگران: مانوج باجپای، ریچا چادا
• نمره IMDb به فیلم: 8.2
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 97٪
• سه نسل درگیری بر سر قدرت، منابع و ثروت.

فیلم در دو قسمت یک و دو منتشر شد. در رنگ، قاب بندی، شخصیت پردازی های مافیایی و اکشن به قدری قدرتمند است که کارهای مافیایی هالیوود را در ذهن زنده می نماید. نشان دادن فساد در سینمایی که، برخلاف هالیوود، شرم سنتی جامعه اجازه عبور از بعضی خط قرمزها را به آن نمی دهد کار سختی است اما دار و دسته واسیپور به بهترین حالت فساد اخلاقی را به تصویر می کشد. فیلم شاهکار ژانر مافیایی بالیوود است. ژانری که در چهارچوبی جدید حیاتی دوباره در سینمای هند یافته است.

7. سه احمق (3Idiots)

• محصول: 2009
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: عامر خان، شارمان جوشی
• نمره IMDb به فیلم: 8.4
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 100٪
• دو دوست با هم به دنبال هم کلاسی دوران دانشجویی خود هستند. دوستی که با او قوانین دانشگاه را تغییر داده بودند.

سه احمق بیش تر از سایر فیلم های این لیست به سینمای کلاسیک پایکوبی و آوازی هند نزدیک است، اما وقتی این اتفاق در درست ترین فرمت ممکن اتفاق می افتد، و روایت، شخصیت پردازی، نقاط اوج و بازی بازیگران در بالاترین سطوح به تصویر کشیده می شوند. سه احمق هنوز آن دیالوگ های کلیشه ای، مضامین کلیشه ای و روابط عاشقانه کلیشه ای را دارد اما آن ها را در فضایی قرار می دهد که برای بیننده برجسته نیستند. سه احمق مخاطب را در جریان محکم داستان سرایی خود غرق می نماید و به او اجازه لحظه ای جا به جا شدن نمی دهد.

6. پد من (Pad Man)

• محصول: 2018
• کارگردان: آر. بالکی
• بازیگران: آکشای کومار، رادهیکا آپته
• نمره IMDb به فیلم: 7.9
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 83٪
• کوشش مردی روستایی برای بهداشت همسرش که تبدیل به جنبشی در سطوح بزرگتر شد.

فیلم الهام گرفته از زندگی حقیقی آروناچالام موروگانانتام است. سینمای هند به دنبال شکستن مفاهیمی است که سال ها به اشتباه تبدیل به تابو شده اند. در این فیلم موضوع نوار بهداشتی است. پیش از این که پیروزیت فوق العاده پدمن در گیشه به چشم بیاید، پیشرو بودن آن در فرهنگ و جسور بودنش در گفتن حرف های تازه باید در نظر گرفته شود.

5. پی کی (PK)

• محصول: 2014
• کارگردان: راجکومار هیرانی
• بازیگران: عامر خان، آنوشکا شارما
• نمره IMDb به فیلم: 8.1
• نمره راتن تومیتوز: 77٪
• آدم فضایی ای بر روی زمین بعد از دزدیده شدن وسیله برقراری ارتباط خود سردرگم می شود و آغاز می نماید به گشتن به دنبال آن.

پی کی جسور بودن و حرف های تابو شکنانه زدن پد من و پایکوبی و آواز و نقاط اوج احساسی بالیوودگونه سه احمق را با هم دارد. داستان درگیرنماینده است و شخصیت ها همذات پنداری مخاطب را با خود همراه می نمایند. به خصوص از آن جایی که تیغ شمشیر فیلم به سوی مذهب های دروغین گرفته شده است با پدیده ای آشنا در سطح بین المللی طرف خواهیم شد.

4. ملودی کور (Andhadhun)

• محصول: 2018
• کارگردان: سریرام راغاوان
• بازیگران: آیوشمان خورانا، تابو
• نمره IMDb به فیلم: 8.3
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 100٪
• پیانیستی که برای افزایش تمرکز خودش را به نابینا بودن زده است شاهد صحنه قتل می شود.

ملودی کور فیلمنامه ای دارد که لحظه ای برای نفس کشیدن به مخاطب نمی دهد. اتفاق بعد از اتفاق رخ می دهد و هر کدامشان بیش تر از قبلی بیننده را در شوک فرو می برد. از فیلمنامه که بگذریم هم به کارگردانی می رسیم که در آن هم ملودی کور با قاب بندی ها و نگاه بدیع کارگردان خود می درخشد. ملودی کور شبیه به نقطه عطفی است در داستان گویی و به ویژه سرانجام بندی در بالیوود.

3. کشتی (Dangal)

• محصول: 2016
• کارگردان: نیتش تیواری
• بازیگران: عامر خان، فاطیما سانا شیخ
• نمره IMDb به فیلم: 8.4
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 88٪
• پدری که در دوران خودش به دلیل مسائل اقتصادی نتوانست عشق خود، کشتی، را ادامه دهد حالا به دنبال عملی کردن رویای خود در دخترانش است.

کشتی شاید، از دور، تنها فیلمی درباره کشتی به نظر برسد اما بسیار بیش از این ها در این فیلم نهفته است. مباحث عمیقی درباره محدودیت های زنان هم در بستر اجتماع و هم در بسترهای کوچک تر خانواده، بحث هایی درباره روابط خانوادگی فرزندان و والدین و … . البته پیشرو بودن کشتی در بالیوود از نظر ژانری هم باید حتما مورد توجه قرار بگیرد. کشتی نخستین فیلم ورزشی ای نیست که در بالیوود ساخته می شود اما بی شک درست ترین آن ها است. آن هم فیلمی بر اساس داستان واقعی. نمی شود درباره کشتی صحبت کرد و از بازی فوق العاده عامرخان سخن به میان نیاورد که از عشق عمیق تا سخت گیری محکم یک پدر سنتی و کم حرف را به تصویر می کشد.

2. اسم من خان است (My Name Is Khan)

• محصول: 2010
• کارگردان: کاران جوهر
• بازیگران: شاهرخ خان، کاجول
• نمره IMDb به فیلم: 8
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 85٪
• رضوان به دنبال رئیس حمهور آمریکا است تا به او بگوید که تروریست نیست.

آن چه در موج نوی هند رشد یافتنش به چشم می خورد زیرمتن است. اسم من خان است درامی است عاشقانه و پرتره ای روانشناختانه از شخصی مبتلا به آسپرگر که تبدیل به فریادی اجتماعی می شود و حقوقی بنیادین را از سیاست و اجتماع های دنیا اول نسبت به سایر نژادها طلب می نماید. زوج شاهرخ خان و کاجول طی سال ها همکاری شیمی ای بین خودشان به وجود آورده اند که ارتباط شان در فیلم ذره ای برای بیننده غریب نیست. اسم من خان است نماینده حرکت پیشروی بالیوود به سمت هالیوود است. پرداخت های عمیق به لایه لایه های روابط و شخصیت ها در متن و نحوه نگاه کارگردان به وسیله دوربین به آن ها در اسم من خان است بدیع و چشم گیر است.

1. پیکو (Piku)

• محصول: 2015
• کارگردان: شوجیت سیرکار
• بازیگران: دیپیکا پادوکون، عرفان خان، آمیتاب پاچان
• نمره IMDb به فیلم: 7.6
• نمره راتن تومیتوز به فیلم: 89٪
• سفری جاده ای، به سوی خانه پدری، یک پدر سالمند (پاچان)، دخترش (پادوکون) و راننده (خان) را به هم نزدیک تر می نماید و پرده از بسیاری از مسائل برداشته می شود.

پیکو در این لیست قرار می گیرد زیرا فیلمی است برخلاف آن چه از سینمای هند انتظار دارید. فیلمی بدون هیچ اکشن، بدون هیچ موسیقی همراه با پایکوبی و بدون هیچ نقش منفی و مثبتی. پیکو یک فیلم کاملا متفاوت است با آن چه از سینمای هند در سر می پرورانید. روابط عاشقانه، درگیری های روزمره، تضاد سنت و مدرنیته، شکاف بین نسلی، همه و همه به وسیله لنز دوربین و در زیر متن یک فیلمنامه بی نقص به شما نشان داده می شود و بازی های کامل آمیتاب پاچان، مرحوم عرفان خان و دیپیکا پادوکون هیچ جای نقصی در فیلم باقی نمی گذارد. پیکو در اوج سادگی بهترین فیلمی است که می تواند تفاوت عمیق بالیوود جدید را با آن چه بوده است به مخاطب اثبات کند.