پنج استاد عظیم که در دوران بیماری های واگیردار جاودانه شدند
به گزارش زرین گراف، روزنامه اعتماد - مهدی احمدی: حتی در مواقع آفت و سختی، هنر همواره غالب بوده است. به عنوان مثال مرگ سیاه - که به عنوان طاعون عظیم نیز شناخته می گردد - تعداد زیادی از مردم را از بین برد، در اواسط قرن چهاردهم میلادی در اروپا به اوج خود رسید، کره زمین را فرا گرفت و برای صد ها سال در جای جای زمین به عنوان مهمان ناخوانده طغیان کرد و جان انسان ها را گرفت. این مرگ سیاه، بعد ها با نام های دیگری، چون آنفلوآنزای اسپانیایی، آسیایی، خوکی بازگشت. در واقع بشریت با بیماری ها و شیوع آن ها غریبه نیست. امروز هم در نبرد با همه گیری کرونای جدید، کووید 19، چاره ای نداریم جز آنکه به یکدیگر بپیوندیم و با نظر به گذشته اکنون و آینده خود را بازسازی کنیم.
اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات تحصیل کانادا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی کانادا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی کانادا، بهترین مسیر را به سوی مدارو، کالج ها و دانشگاه های کانادا انتخاب کنید.
یکی از راه های مواجهه با این فاجعه همگانی، اعتلای آن در هنر است. در ادامه نگاهی به تاریخ هنر و پنج استاد هنرمند می اندازیم که در زمان های مختلف، هنگامی که بشریت با بیماری های واگیردار کشنده دست به گریبان بود هنر خود را جاودانه ساختند، حتی اگر تا به خاتمه رساندن داستان خود را زنده نماندند.
1. تیسین، نقاش ایتالیایی دوره رنسانس (حدود 1576-1488)
تیسین به خاطر داشتن تنوع زیاد در پرتره، مناظر و همچنین آثار مذهبی و اساطیری خود شناخته شده بود. او ده ها سال به عنوان استاد سبک ونیزی شناخته می شد. شاهکار عظیم او که روی قابی چوبی برای پشت محراب کشیده شده است، به نام انگاشت باکره را هنوز هم می توانید در کلیسای فراری درقلب ونیز ایتالیا مشاهده کنید. او تا روز های آخر عمر کار کرد و نهایتا در اثر طاعون در سال 1576 درگذشت. آخرین اثر او، پیتا، که صحنه ای دراماتیک و شبانه از رنج را به تصویر می کشد، نیمه کاره ماند و پس از او تکمیل شد.
2. هنرمند اکسپرسیونیست نروژی، ادوارد مونک (1944- 1863)
مونک جیغ را در سال 1893 نقاشی کرد، اثری که در نوع خود به یک نماد تبدیل شد. همه ما آن را می شناسیم - اثری که در آن چهره ای با حالت مشوش از وحشت در جلوی یک آسمان قرمز واقع شده است. با تمام تحریف ها و تشویش هایی که درباره این اثر نوشته شده است، گفته می گردد که نقاش از آن به عنوان تصویر روح یاد نموده است. مونک از بیماری همه گیر آنفلوآنزای اسپانیایی جان سالم به در برد، پس از آن او پرتره خود را در سال 1919 نقاشی کرد که درآن در حالتی نحیف، روپوش و دستکش به تن دارد.
3. گوستاو کلیمت نقاش اتریشی (1918-1862)
کلیمت به اندازه مونک خوش شانس نبود با این حال، دچار سکته مغزی شد و در مدت زمان بستری در بیمارستان به ذات الریه دچار شد و در ابتدای همه گیری آنفولانزا درگذشت. در اوج دوره طلایی نقاشان اتریشی، زمانی که در آثار خود به صورت نمادین از برگ طلایی استفاده می کردند، بوسه (عاشقان) را نقاشی کرد که دو عاشق همدیگر را در آغوش گرفته اند. این نقاشی روغنی که دارای برگ طلا، پلاتین و نقره است، معروف ترین نقاشی او محسوب می گردد.
4. هنرمند آلمانی هانس هولباین جوان (1543-1498)
هانس هولباین نقاش و طراح آلمانی بود که به دلیل اصرار در دقیق بودن و واقع گرایی پرتره هایش مشهور بود. وی با نقاشی های دیواری و آثار مذهبی و طراحی پنجره های شیشه ای رنگ آمیزی شده آغاز به کار کرد. او در جست وجوی کار به انگلیس نقل مکان کرد و در اواخر 30 سالگی، نقاش مخصوص پادشاه کینگ هنری هشتم انگلیس بود. هولباین سال 1543 در طی اپیدمی طاعون در لندن درگذشت، البته علت مرگ او بین طاعون و یک عفونت مورد جدل است.
5. نقاش دوره باروک، آنتونی فان دیک (1641-1599)
فان دیک پس از نقل مکان از پالرمو، بیشتر اواسط دهه 1620 را در جنوا، ایتالیا مشغول به کار بود، شیوع طاعون او را مجبور به فرار از پالرمو کرد. او یک نقاشی عظیم محراب به نام (Madonna Of The Rosary) را ناتمام رها کرد، اما پس از ارسال در جنوا تکمیل و به خاتمه رساند. فان دیک در چند سال آخر عمر، کارگاه عظیمی در لندن برپا کرد و به همراه دستیارانش پرتره و نقاشی اساطیری بسیاری برای دربار انگلیس برجای گذاشت. وی در دسامبر 1641 درگذشت و مقبره وی در کلیسای جامع سنت پاول لندن در آتش سوزی عظیم سال 1666 از بین رفت.
منبع: the star
منبع: برترین ها