سندرم کارکنان ناپیدا: 10 علت که چرا برخی کارمندان هیچ وقت دیده نمی شوند! - زرین گراف

1- کارکنان ناپیدا معمولاً مهارت برندسازی شخصی را ندارند

یکی از اصلی ترین دلایل دیده نشدن بعضی کارکنان، نداشتن برندسازی شخصی (Personal Branding) است. آن ها ممکن است کارهای فوق العاده ای انجام دهند، اما چون روش درستی برای ارائه و نمایش دستاوردهایشان ندارند، کمتر مورد توجه قرار می گیرند. بسیاری از این افراد تصور می نمایند که کار خوب، خودبه خود دیده خواهد شد، اما در واقعیت، محیط های کاری احتیاجمند خودابرازی (Self-Promotion) هوشمندانه هستند. افرادی که نمی توانند در جلسات، گزارش های کاری یا مکالمات روزمره، به خوبی درباره موفقیت هایشان صحبت نمایند، معمولاً نادیده گرفته می شوند. در دنیای کاری امروز، توانایی ارائه دستاوردها و بیان تأثیر مثبت خود، به میزان عملکرد واقعی اهمیت دارد. بعضی از کارکنان ناپیدا، به علت ترس از خودنمایی یا تصور اینکه باید فروتن باشند، از صحبت کردن درباره موفقیت های خود اجتناب می نمایند. اما این رویکرد می تواند باعث گردد که دیگران از ارزش واقعی کار آن ها بی اطلاع بمانند. مدیران معمولاً کسانی را که به طور شفاف درباره موفقیت هایشان صحبت می نمایند، بیشتر به یاد می آورند. در نتیجه، نداشتن مهارت برندسازی شخصی، یکی از دلایل اصلی نادیده گرفته شدن کارکنان است.

2- کارمندان ناپیدا اغلب ارتباطات کاری ضعیفی دارند

ارتباط موثر (Effective Communication) یکی از عوامل کلیدی در موفقیت شغلی است، اما بسیاری از کارکنان ناپیدا در این زمینه ضعف دارند. این افراد ممکن است نتوانند به درستی با همکاران، مدیران یا تیم های دیگر ارتباط برقرار نمایند. ارتباطات کاری فقط به معنی صحبت کردن نیست، بلکه شامل توانایی تعامل، شبکه سازی و ایجاد روابط حرفه ای نیز می گردد. بعضی از کارکنان، به ویژه افرادی که درون گرا هستند، تمایل دارند که بیشتر در کار خود غرق شوند و کمتر با دیگران ارتباط برقرار نمایند. در نتیجه، دیگران متوجه حضور آن ها نمی شوند یا ارزش کار آن ها را درک نمی نمایند. نداشتن ارتباطات قوی، می تواند باعث گردد که اطلاعات مهم سازمانی را از دست بدهند یا فرصت هایی که به وسیله روابط کاری به وجود می آید، به آن ها نرسد. در محیط هایی که تصمیم گیری ها بر اساس شناخت و اعتماد شکل می گیرد، کارمندانی که در حاشیه قرار دارند، شانس کمتری برای دیده شدن دارند. بعلاوه، کارکنانی که به طور فعال در جلسات شرکت نمی نمایند یا ایده های خود را مطرح نمی نمایند، کمتر در فکر مدیران باقی می مانند. به همین علت، ضعف در ارتباطات کاری، یکی از عواملی است که باعث ناپدید شدن بعضی کارکنان در سازمان ها می گردد.

3- بیش ازحد فروتن بودن، باعث نادیده گرفته شدن می گردد

فروتنی یک ویژگی مثبت است، اما در محیط کار، فروتنی بیش ازحد (Excessive Modesty) می تواند مانع از دیده شدن گردد. بعضی از کارکنان تصور می نمایند که اگر به سختی کار نمایند و موفقیت هایشان را مخفی نگه دارند، مدیران متوجه خواهند شد. اما در واقعیت، بیشتر مدیران درگیر چالش های سازمانی خود هستند و فرصتی برای جست وجوی کارمندان ناپیدا ندارند. این کارکنان معمولاً دستاوردهای خود را کوچک جلوه می دهند و از مطرح کردن موفقیت هایشان اجتناب می نمایند. درحالی که در محیط های کاری رقابتی، افرادی که می توانند ارزش خود را به نمایش بگذارند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. فروتنی بیش ازحد، گاهی باعث می گردد که مدیران تصور نمایند این کارکنان در پی رشد و پیشرفت نیستند. بعلاوه، این ویژگی می تواند باعث گردد که افراد دیگر، کارهای آن ها را به نام خود ثبت نمایند. بسیاری از کارمندان ناپیدا، به علت عدم ابراز موفقیت های خود، حتی از دریافت پاداش یا ارتقا شغلی محروم می شوند. بنابراین، کمی ابراز موفقیت و نمایش مهارت ها، برای پیشرفت شغلی لازم است.

4- نبود مهارت های ارائه و سخنوری در جلسات کاری

کارمندان ناپیدا اغلب مهارت کافی در سخنوری (Public Speaking) و ارائه نظرات خود در جلسات ندارند. این افراد ممکن است ایده های عالی داشته باشند، اما چون در جلسات سکوت می نمایند یا به درستی نمی توانند آن ها را بیان نمایند، از نظر دیگران پنهان می مانند. مهارت ارائه، یکی از مؤثرترین روش های جلب توجه و نشان دادن توانایی ها در محیط کار است. افرادی که با اعتمادبه نفس درباره کارهایشان صحبت می نمایند، بیشتر در فکر مدیران و همکاران باقی می مانند. اما کارمندان ناپیدا معمولاً از ترس قضاوت شدن یا اشتباه کردن، در جلسات خاموش می مانند. حتی اگر کارهای بزرگی انجام داده باشند، تا زمانی که درباره آن صحبت ننمایند، کسی متوجه نخواهد شد. بعلاوه، ضعف در مهارت ارائه، باعث می گردد که ایده های آن ها کمتر مورد توجه قرار گیرد. نداشتن توانایی دفاع از دستاوردها و پیشنهادات، می تواند مسیر رشد حرفه ای را مسدود کند. کارمندانی که در جلسات فعال نیستند، معمولاً جزو دسته ناپیداها قرار می گیرند و از فرصت های پیشرفت دور می شوند.

5- تمرکز بیش ازحد بر کار، بدون ایجاد روابط اجتماعی

بسیاری از کارمندان ناپیدا بیش ازحد روی وظایف کاری خود تمرکز می نمایند و به ایجاد روابط اجتماعی (Workplace Relationships) توجهی ندارند. درحالی که عملکرد بالا مهم است، اما بدون ایجاد ارتباطات مناسب در محیط کار، احتمال دیده شدن بسیار کم است. این کارمندان تصور می نمایند که اگر کار خود را به درستی انجام دهند، مدیران به طور اتوماتیک متوجه ارزش آن ها خواهند شد. اما در بیشتر سازمان ها، شناخت و تعاملات اجتماعی نقش مهمی در تصمیمات مدیریتی دارد. کارمندان ناپیدا معمولاً کمتر در رویدادهای غیررسمی شرکت می نمایند و از تعاملات غیرکاری دوری می نمایند. این مسئله باعث می گردد که آن ها در فکر دیگران کمتر حضور داشته باشند. حتی در ارزیابی های شغلی، مدیران معمولاً کارکنانی را که ارتباط نزدیک تری با آن ها دارند، بهتر به خاطر می سپارند. در نتیجه، تمرکز صرف بر کار، بدون ایجاد شبکه ارتباطی، یکی از عواملی است که باعث نادیده گرفته شدن کارکنان می گردد.

6- نبود ابتکار عمل و مشارکت فعال در پروژه ها

کارمندانی که صرفاً منتظر دریافت دستورات از مدیران هستند و هیچ ابتکار عملی از خود نشان نمی دهند، معمولاً در دسته کارکنان ناپیدا قرار می گیرند. در محیط های کاری مدرن، پیش قدمی (Initiative) یکی از مهم ترین ویژگی هایی است که باعث دیده شدن و ارتقای شغلی می گردد. وقتی کارمندی همواره منتظر است تا کاری به او سپرده گردد و خود برای ارائه ایده های نو یا بهبود فرآیندها اقدام نمی نماید، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. سازمان ها به افرادی احتیاج دارند که بتوانند مسائل را شناسایی نمایند و به جای صرفاً اجرای دستورات، راه چاره های نو ارائه دهند. کارمندان ناپیدا اغلب از ترس اشتباه کردن، از ارائه ایده هایشان خودداری می نمایند. این رویکرد باعث می گردد که مدیران آن ها را به عنوان کارمندانی منفعل ببینند که نقشی در پیشرفت سازمان ندارند. مشارکت فعال در جلسات، پیشنهاد راه چاره های نو و نشان دادن خلاقیت در کار، می تواند به یک کارمند یاری کند تا از سایه بیرون بیاید. عدم مشارکت در پروژه های گروهی نیز باعث می گردد که دیگران او را به عنوان فردی بی تأثیر در سازمان ببینند. درحالی که حتی یک پیشنهاد ساده می تواند توجه مدیران را جلب کند، بسیاری از کارکنان ناپیدا از همین فرصت های کوچک هم استفاده نمی نمایند. در نتیجه، نبود ابتکار عمل یکی از عوامل اصلی نادیده گرفته شدن در محیط کار است.

7- تمرکز بر کارهای فنی و پشت صحنه بدون تعامل با مدیران

کارمندانی که عمدتاً در بخش های فنی یا وظایف پشت صحنه فعالیت دارند، اغلب در سایه باقی می مانند و کمتر مورد توجه قرار می گیرند. این افراد ممکن است مهارت های بالایی داشته باشند، اما چون در تعامل مستقیم با مدیران و تصمیم گیران نیستند، نامشان کمتر مطرح می گردد. بسیاری از مدیران به طور ناخودآگاه بیشتر بر روی کارمندانی تمرکز دارند که در جلسات، پروژه های استراتژیک یا وظایف کلیدی حضور فعال دارند. کارمندان پشت صحنه معمولاً درگیر کارهای ضروری اما نامرئی هستند که تأثیر آن ها به صورت غیرمستقیم احساس می گردد. اگر این افراد مهارت کافی در معرفی دستاوردهای خود نداشته باشند، احتمال دیده شدنشان کاهش می یابد. نداشتن ارتباط مستقیم با مدیران، باعث می گردد که حتی عملکرد عالی هم به چشم نیاید. بعضی از کارکنان ناپیدا، از صحبت با مدیران خودداری می نمایند و تصور می نمایند که فقط باید روی کارشان تمرکز نمایند. این مسئله باعث می گردد که دیگران، از جمله مدیران، متوجه ارزش واقعی کار آن ها نشوند. یکی از راه های حل این مشکل، این است که کارکنان یاد بگیرند چگونه تأثیر کار خود را در گزارش ها و جلسات به نمایش بگذارند. در غیر این صورت، حتی مهم ترین دستاوردها نیز ممکن است دیده نشوند.

8- نداشتن مهارت مذاکره و درخواست ارتقا

یکی از مهم ترین دلایلی که بعضی کارکنان هرگز مورد توجه قرار نمی گیرند، ضعف در مهارت مذاکره (Negotiation Skills) است. آن ها ممکن است سال ها در یک موقعیت بمانند، بدون اینکه برای ارتقا یا افزایش حقوق خود درخواست دهند. بسیاری از کارمندان تصور می نمایند که مدیران باید خودشان متوجه عملکرد آن ها شوند و پیشنهاد ارتقا بدهند، اما در واقعیت این اتفاق به ندرت رخ می دهد. شرکت ها معمولاً اولویت های خود را دارند و کارمندانی که به طور مستقیم درخواست ارتقا نمی نمایند، در اولویت قرار نمی گیرند. کارمندانی که نمی توانند از موفقیت های خود دفاع نمایند، در جلسات ارزیابی سالانه نیز معمولاً در جایگاه ضعیفی قرار می گیرند. بعضی از کارکنان ناپیدا احساس می نمایند که اگر عملکرد خوبی داشته باشند، احتیاجی به مذاکره ندارند، اما در محیط های کاری رقابتی، این تصور اشتباه است. مدیران معمولاً کارمندانی را که درخواست های معین دارند، جدی تر می گیرند. نداشتن جسارت برای صحبت درباره حقوق، ارتقا یا درخواست فرصت های بهتر، باعث می گردد که این کارکنان در همان موقعیت های قبلی باقی بمانند. درحالی که همکارانشان که مذاکره نمایندگان بهتری هستند، به فرصت های بهتری دست پیدا می نمایند. بنابراین، عدم مهارت مذاکره می تواند یکی از دلایل اصلی نادیده گرفته شدن در محیط کار باشد.

9- عدم تمایل به یادگیری مهارت های نو و رشد فردی

در محیط های کاری مدرن، یادگیری مستمر (Continuous Learning) و به روز نگه داشتن مهارت ها یکی از مهم ترین فاکتورهای موفقیت است. اما بعضی کارکنان، پس از ورود به یک شغل، دیگر برای یادگیری و توسعه مهارت های خود کوشش نمی نمایند. این افراد معمولاً به همان روش های قدیمی کار می نمایند و نسبت به تغییرات نو بی تفاوت هستند. درحالی که شرکت ها در پی افرادی هستند که مهارت هایشان را به روز نگه دارند و با تغییرات سازمانی همراه شوند. کارمندانی که یادگیری را متوقف می نمایند، به تدریج از دیگران عقب می مانند و کمتر مورد توجه مدیران قرار می گیرند. مدیران معمولاً فرصت های پیشرفت و پروژه های مهم را به کارمندانی می دهند که در حال رشد و یادگیری هستند. کارکنانی که در پی کسب مهارت های نو نیستند، معمولاً در همان سطح باقی می مانند و شانس ارتقا را از دست می دهند. در مقابل، کارمندانی که در دوره های آموزشی شرکت می نمایند، مهارت های نو یاد می گیرند و خود را به روز نگه می دارند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. بنابراین، نداشتن تمایل به یادگیری و رشد فردی، یکی از دلایل اصلی نادیده گرفته شدن کارکنان است.

10- نداشتن شبکه ارتباطی قوی در محیط کار

یکی از مهم ترین دلایلی که بعضی کارمندان دیده نمی شوند، ضعف در شبکه سازی (Networking) و ایجاد روابط کاری مؤثر است. در بیشتر سازمان ها، ارتباطات قوی نقش کلیدی در موفقیت شغلی دارد. کارمندانی که روابط خوبی با همکاران، مدیران و افراد کلیدی سازمان برقرار نمی نمایند، معمولاً کمتر مورد توجه قرار می گیرند. داشتن مهارت های اجتماعی خوب، نه تنها به فرد یاری می نماید که حمایت بیشتری از طرف مدیران دریافت کند، بلکه شانس بیشتری برای دریافت فرصت های بهتر ایجاد می نماید. کارمندانی که در جلسات غیررسمی حضور پیدا نمی نمایند، در رویدادهای شرکتی شرکت نمی نمایند یا تعامل کمی با دیگران دارند، معمولاً نادیده گرفته می شوند. بسیاری از تصمیمات شغلی، مانند ارتقا یا انتخاب افراد برای پروژه های مهم، تحت تأثیر شناخت و روابط کاری واقع شده است. حتی اگر فردی از لحاظ فنی بسیار توانمند باشد، اگر در میان مدیران و همکاران شناخته نگردد، احتمال دیده شدنش کاهش می یابد. شبکه سازی قوی، یکی از راه های اصلی برای خروج از سایه و کسب توجه در محیط کار است. کارمندانی که بتوانند ارتباطات موثری برقرار نمایند، معمولاً فرصت های بیشتری برای پیشرفت دارند. در نتیجه، نداشتن شبکه ارتباطی قوی، یکی از عوامل کلیدی در نادیده گرفته شدن کارکنان است.