ابزاری تازه در مبارزه با آلزایمر - زرین گراف

نتایج تحقیق تازه نشان داد که ترکیبات خاص اسپرسو می تواند به طور بالقوه بر آغاز بیماری آلزایمر تاثیر بگذارد البته نتایج آزمایشگاهی اولیه تایید نمی نماید که نوشیدن اسپرسو از ابتلا انسان به بیماری آلزایمر پیشگیری می نماید با این حال، می تواند گامی برای یافتن یا طراحی سایر ترکیبات زیست فعال در برابر بیماری های عصبی، از جمله آلزایمر باشند.

مقابله با تجمع پروتئین های تاو

پروتئینی به نام تاو به تثبیت ساختارها، در مغز سالم یاری می نماید، اما این پروتئین ها می توانند توده ها یا فیبریل ها (فیبریل ها، مواد بیولوژیکی ساختاری هستند که تقریبا در همه موجودات زنده وجود دارند) را در بیماری آلزایمر و سایر شرایط تخریب نماینده عصبی تشکیل دهند. اعتقاد بر این است که این فرآیند نقش مهمی در توسعه و پیشرفت این بیماری ها دارد.

دکتر ماریاپینا دونوفریو، از دانشگاه ورونا ایتالیا و همکاران وی تصمیم گرفتند آنالیز نمایند که آیا ترکیبات خاص موجود در اسپرسو می تواند از تجمع تاو جلوگیری کند یا خیر. برای انجام این کار، گروه، آزمایش هایی را با استفاده از شات های اسپرسو ساخته شده از دانه های قهوه ذخیره شده انجام دادند.

ترکیبات زیست فعال اسپرسو

محققان ترکیب شیمیایی اسپرسو را با استفاده از طیف سنجی رزونانس مغناطیسی هسته ای تعیین کردند و چندین ترکیب کلیدی کافئین و تریگونلین (هر دو آلکالوئید)، جنیستئین (یک فلاونوئید) و تئوبرومین (ترکیبی که در شکلات نیز یافت می گردد) را شناسایی کردند. این ترکیبات، همراه با عصاره کامل اسپرسو، در کنار شکل کوتاه شده پروتئین تاو تا 40 ساعت انکوبه شدند.

انکوباتور ابزاری آزمایشگاهی است که در آزمایشگاه های زیستی برای کشت و رشد دادن نمونه های زنده مانند سلول ها یا میکروب ها به کار می رود. این وسیله با کنترل رطوبت، دما، مقدار اکسیژن و دی اکسید کربن شرایطی مناسب برای رشد ارگانیسم های زنده فراهم می نماید. انکوباتور یکی از از ابزار های مهم در آزمایش های میکروبیولوژی، زیست شناسی سلولی و… محسوب می گردد.

با افزایش غلظت عصاره اسپرسو، کافئین یا جنیستئین، فیبریل های تاو، کوتاه تر شدند و ورقه های بزرگ تری تشکیل ندادند. چشمگیرترین نتایج با عصاره کامل اسپرسو مشاهده شد. آزمایش های بیشتر نشان داد که کافئین و عصاره اسپرسو می توانند فیبر های تاو از پیش ساخته شده را متصل نمایند. فیبریل های کوتاه شده برای سلول ها، غیرسمی هستند و به عنوان موردی برای تجمع بیشتر عمل نمی نمایند.

وی گفت: اثر بازدارندگی مشابه آن است که در خصوص سایر ترکیبات مانند لیمونوئیدها، اولئوکانتال و کورکومین مشاهده شد. نتیجه جالب مطالعه ما این است که ترکیبات منفرد اثر کمتری نسبت به مخلوط قهوه دارند.

مصرف میانه قهوه اسپرسو - دو یا سه فنجان در روز - می تواند مقداری از مولکول های زیستی را فراهم کند که با غلظت هایی که در مطالعه ما اثر ضد انباشتگی نشان می دهند، قابل مقایسه است.

مفاهیم و تحقیقات آینده

در حالی که این یافته ها بینش های هیجان انگیزی را در خصوص پتانسیل محافظت نماینده عصبی قهوه اسپرسو ارائه می دهند، قبل از تایید اثرات آن در انسان، تحقیقات بیشتری مورد احتیاج است. اسپرسو مانند سایر نوشیدنی های قهوه حاوی بیش از 1000 ترکیب است.

اگرچه فعالیت زیستی کل نوشیدنی و اجزای جداگانه آن آنالیز شده است، مکانیسم دقیقی که این ترکیبات بر پروتئین های تاو تاثیر می گذارند و اینکه چگونه ممکن است به مزایای محافظت عصبی برای انسان تبدیل شوند، هنوز ناتعیین است.

کار گروه تحقیقاتی داربست های مولکولی بالقوه را برای طراحی درمان ها علیه بیماری های تخریب نماینده عصبی، به ویژه آن هایی که شامل پروتئین های تاو هستند، پیشنهاد می نماید.

دونوفریو گفت: هدف اولیه مطالعه ما این بود که بفهمیم آیا یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها می تواند تاثیر مفیدی بر یکی از علائم گروهی از بیماری های عصبی تخریب نماینده، یعنی تجمع تاو داشته باشد یا خیر.

برای مطالعات بعدی، ما بر روی سایر ترکیبات مشتق شده از غذا، به ویژه ترکیبات معمولی در رژیم غذایی مدیترانه ای تمرکز خواهیم کرد، زیرا مطالعات زیادی روی پروتئین تاو انجام نشده است.

این یافته ها بر پتانسیل آنالیز اجزای رژیم غذایی روزمره برای خواص ارتقاء دهنده سلامت آن ها تاکید می نماید.

نتایج این تحقیق در نشریه Agricultural and Food Chemistry منتشرشده است.

منبع: ایسنا